دعوای الزام به تمکین به علت خوف ضرر شرافتی برای زوجه محکوم به رد است
نکاح یک رابطه دوطرفه بوده و هریک از طرفین دربرابر طرف دیگر تکالیف و حقوقی دارند از جمله تکالیف اساسی دوطرف حسن معاشرت موضوع ماده 1103 قانون مدنی و معاضددت در تشیید مبانی خانواده موضوع ماده 1104 همان قانون است و در صورتی که هر یک از طرفین در این راستا اقدام نکند و برخلاف اهداف زوج قدم بردارد طرف مقابل بصورت مطلق مکلف برعایت تکالیف قانونی خود نیست
در خصوص دادخواست آقای ... به طرفیت خانم .... به خواسته صدور حکم بر الزام خوانده به تمکین، مخلص ادعای خواهان اینکه خوانده همسر قانونی وی می باشد که از تاریخ 1399/06/01 منزل مشترک را بدون عذر موجه ترک نموده و حاضر به تمکین نیست لذا استدعای صدور حکم به شرح خواسته را دارد. مخلص دفاعیات خوانده اینکه بعلت سوء ممعاشرت زوج دچار افشردگی شده است و مشاوره انجام شده ارشاد به طلاق طرفین کرده و طرح دعوایی خواهان صرفا جهت استفاده از مزایای حکم تمکین است. زوج با ارسال پیآمکهای موهن که منجر به محکومیت وی و مادرش به پرداخت جزای نقدی شده است، عملا ضرر شرافتی برای وی ایجاد نموده است از طرفی از زوجه خود تحت عنوان مزاحمت تلفنی شکایت نموده و بابت طلاجات شکایت سرقت نموده است واز خانواده وی نیز شکایت هایی کرده است که عملا حکایت از سو رفتار وی دارد فلذا تقاضای رد خواسته را نموده است. دادگاه باتوجه به محتویات پرونده اولا رابطه زوجیت بین طرفین را حسب تصویر مصدق نکاحیه ایشان محرز دانسته ، ثانیا مطابق ماده 1114 قانون مدنی زوجه مکلف است در منزل که شوهر تعیین می نماید سکنی گزیده و از زوج تمکین نماید با توجه به اینکه نکاح یک رابطه دوطرفه بوده و هریک از طرفین دربرابر طرف دیگر تکالیف و حقوقی دارند از جمله تکالیف اساسی دوطرف حسن معاشرت موضوع ماده 1103 قانون مدنی و معاضددت در تشیید مبانی خانواده موضوع ماده 1104 همان قانون است و در صورتی که هر یک از طرفین در این راستا اقدام نکند و برخلاف اهداف زوج قدم بردارد طرف مقابل بصورت مطلق مکلف برعایت تکالیف قانونی خود نیست ، درمانحن فیه حسب تصویر پیامکهای ارسالی به زوجه ، زوج یا برادر وی و مادرش به نحو بسیار نامناسبی بازوج تعامل داشته اند که در یک رابطه خانوادگی سالم این نحو بیان نشان از سو رفتار زوج دارد، از طرفی ادعای زوج مبنی بر ارسال پیامکها توسط برادرش از نظر دادگاه عذر بدتر از گناه محسوب میشود و مشخص نیست بر چه مبنایی زوج به برادر خود اجازه و اختیار توهینهای مکرر به زوجه را با الفاظ بسیار نامناسب داده است و این نحو مدیریت روابط خانوادگی به هیچ وجه قابل پذیرش نیست. حسب محتویات پرونده زوج حدود یک ماه پس از خروج زوجه از منزل مشترک مبادرت به طرح دعوا الزام به تمکین و طرح شکایات سرقت طلاجات، توهین و افترا نسبت به خانواده زوجه و غیره نموده که علی الظاهر هیچ یک ازشکایت های کیفری وی منجر به نتیجه نشده و عملا باعث تخریب بیشتر روابط طرفین گردیده و بنظر می رسد زوج به جای سعی در حل و فصل مسالمت آمیز و خارج ار مراجع قانونی احتلاف خانوادگی، اصل را بر عدم امکان حل و فصل اختلافات گذاشته و در جهت ایذا زوجه مبادرت به طرح شکایاتهای مختلف از وی نموده که اماره ای قوی بر سوء معاشرت زوج است. حسب اظهارات وی مشاوره قبل از ازدواج نیز ایشان را از ازدواج باهم منع نموده و علیرغم این منع توسط متخصص امر مبادرت به ازدواج نموده اند و بنظر میرسد فی الحال نیز طرح دعوای زوج نه در جهت حل و فصل موضوع و رجوع زوجه به منزل مشترک بلکه در جهت اسقاط حق نفقه زوجه و استفاده از سایر مزایای حکم تمکین میباشد. النهایه باتوجه به جمیع مراتب فوق باتوجه به اینکه فی الحال وجود زوجه در منزل مشترک زوج مستلزم وجود خوف ضرر شرافتی برای زوجه است (صرف نظر از وجود منزل مشترک و اثاث البیت) دادگاه خواسته خواهان را قابل پذیرش ندانسته و به استناد ماده 1115 قانون مدنی حکم بر بی حقی خواهان صادر مینماید.
منبع : دادرسمطالب مرتبط
رای وحدت رویه شماره 803 دیوان عالی کشور
گروه وکلای داداندیش
